Tuesday 25 December 2012

مروری بر سالی که گذشت؛ ایران همچنان به یک ناجی نیاز دارد!



سال میلادی که اکنون پشت سر میگذاریم، سالی است که با امید شروع شد با تحریم های بی سابقه بانک مرکزی آغاز گردید. سالی که طرح شکایت از خامنه ای به ابتکار شاهزاده رضا پهلوی پیگیری شد، سالی بود که ادامه مماشات هسته ای هر چند بی ثمر را با رژیم شاهد بود. سالی که رسوایی عوامفریب اردکان در حماسه ۱۲ اسفند و تک رای اعتراضی خزعلی ولایتمدار را رقم زد. سالی که حملات تروریستی حکومت در روز روشن را در چندین کشور آسیایی و آسیای میانه بر علیه منافع اسرائیل  نظاره گر بود  اما در نهایت سرپوش گذاشته شد، سالی که تروریست اجیر شده برای قتل سفیر عربستان در نیو یورک نیز به اتهام خویش اعتراف کرد، سالی که  نایاک در دادگاه شکست خورد، اوباما و اولاند پیروز شدند و مخالفین سوری برسمیت شناخته شده تا دمشق پیش رفتند. 

سالی که نفوذی های هر چند شناخته شده و اپوزسیون دست ساز رژیم  وفاداری خود را رسما به حکومت اوباش سالار ج.ا اعلام کردند. سالی که بریتانیا و کانادا سفارت خود در ج.ا را تعطیل و دیپلمات های رژیم را اخراج کردند. اما  ۲۰۱۲ سالی بود که با فرصت سوزی پایان یافت. فراخوان ملی برای تشکیل شورای ملی اعلام شد ولی نشست اول نه تنها در دو ماه اول برگزار نشود بلکه تشکیل آن در آینده ای از ابهام قرار دارد. اما مجاهدین از لیست تروریستی امریکا و کانادا خارج شدند، لابی خود را تقویت کرده و اکنون چشم براه کنفرانس "دوستان ایران" در بحرین نشسته اند. 


هر چند شمع افروزی در سرمای زمستان به دعوت شاهزاده همدلی گروه هایی از ایرانیان در جایجای گیتی را در پی داشت و امید را زنده نگاه داشت اما تا زمانی که مشارکت سیاسی ایرانیان سکولار دمکرات خارج از کشور در سطح حداقلی باقی بماند و هم میهنان به به امید سفر به ایران و دیدار اقوام یا پایین آمدن قیمت ارز برای افزون کردن بهره سرمایه گذاری هایشان در ایران چشم دوخته اند و اقدامات اساسی اپوزسیون برانداز برای لابی و تغیر پالیسی که نیازمند سازماندهی و منابع مالی است معوق بماند، این تنها لابی سازماندهی شده رژیم و مجاهدین هستند که به پیش میروند و ما فعالین اپوزسیون در بهترین حالت به درجا زدن مشغول هستیم.

 هم میهنان در ایران اعتماد به نفس و روحیه شان پس از سرکوب شدید و خیانت های خط امامی های سبز به آرمانهای آزادیخواهانه شان، تنزل کرده و علی رغم فشار های کمر شکن اقتصادی فراوان حاضر به دادن هزینه نیستند و نظاره گر باقی مانده و  تنها به یک ناجی از خارج از ایران چشم دوخته اند. آنچه که مهم است اینکه در سال ۲۰۱۳ تکلیف خودمان را روشن کنیم زیرا حقیقت بیانگر این است که پنجره تاثیر گذاری میهن دوستان بر سرنوشت و آینده ایران به سرعت در حال بسته شدن است.